Ostatnie metry wspinaczki dzielą nas od umocnień z czasów I Wojny. Jak widać, staram się pomagać Kasi... wisząc na jej nodze.

Zaspany Sebastian odpoczywa pod ścianą skalnego bunkra. I pomyśleć, że te budowle znajdują się na wysokości dwóch tysięcy metrów... trzeba było mieć niezłego fioła aby to tutaj budować. Jak na tak długi okres, to umocnienia te są w całkiem niezłym stanie. Żadnych grafiti i tym podobnych naściennych malowideł nie stwierdziliśmy.